Daleko zajdziesz – swobodne poruszanie się osób z niepełnosprawnością intelektualną dzięki nowym technologiom

Innowacja testowana pod nazwą

Daleko zajdziesz – Program poprawy swobodnego poruszania się osób z niepełn. intelektualną w ich otoczeniu z wykorzystaniem nowych technologii

Kategoria

Narzędzia pracy dla opiekunów

Innowator

Sławomir Przybyło

Krótki opis innowacji

Celem innowacji społecznej „Daleko zajdziesz” jest zwiększenie zasięgu swobodnego i samodzielnego poruszania się osób z niepełnosprawnością intelektualną, a także poprawienie orientacji w kierunkach i schemacie swojego ciała. To innowacyjne rozwiązanie wykorzystuje mechanizmy monitoringu opartego o smart watch (inteligentny zegarek) lub smartphone z darmową aplikacją oraz tablet.

Potencjalni użytkownicy

Innowacja może być stosowana przez organizacje pracujące w trybie dziennym z osobami z niepełnosprawnościami. Na przykład:

  • Środowiskowy Dom Samopomocy (ŚDS),
  • Warsztaty Terapii Zajęciowej (WTZ),
  • szkoły,
  • organizacje pozarządowe.

Odbiorcami testowanej innowacji są też rodzice i opiekunowie osób z niepełosprawnością intelektualną.

Z perspektywy użytkowników innowacja dostarcza tanie rozwiązanie wspomagające osoby samodzielne w poruszaniu się w przestrzeni publicznej – np. w dotarciu z domu do placówki, jak i z placówki do domu. Rozwiązanie nie wymaga znaczących nakładów finansowych w postaci zakupu sprzętu, czy też kupna oprogramowania. Innowacja może być łatwo wdrażana w oparciu o zasoby lokalnie działających organizacji.

Szczegółowy opis innowacji

Innowacja społeczna polega na budowaniu zdolności osób z niepełnosprawnością intelektualną do samodzielnego poruszania się w przestrzeni przy wykorzystaniu mechanizmów monitoringu opartego o smart watch lub smartphone z darmową aplikacją oraz tablet.

Współczesna, referencyjna i standaryzująca specjalne potrzeby rozwojowe Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF) opisuje funkcjonowanie i niepełnosprawność danej osoby jako dynamiczną interakcję pomiędzy stanem chorobowym, a tzw. czynnikami kontekstowymi (osobowymi i środowiskowymi). „Daleko zajdziesz” mierzy się z utrudniającym wpływem świata fizycznego, społecznego i systemem postaw. Zmaga się nie tyle z barierami architektonicznymi i komunikacyjnymi, co z obawą i lękiem, z wyuczoną bezradnością osób z niepełnosprawnościami.

To innowacyjne rozwiązanie może przyczynić się do zmniejszenia obciążenia finansowego wynikającego z dowozów uczestników i uczniów np. na zajęcia w ramach WTZ.

Podczas testowania innowacji społecznej  wsparciem zostało objętych 6 uczestników oraz ich opiekunowie/rodzice.W innowacji „Daleko zajdziesz” korzystano z narzędzi, których wyniki miały zdiagnozować poziom wyjściowy posiadanych umiejętności i porównywany z nim poziom końcowy, wspomnianych jako dowód na osiągnięcie zamierzonych efektów. Na rynku nie ma gotowych rozwiązań pasujących idealnie do charakteru tej innowacji stąd wynikła potrzeba stworzenia dodatkowych. Wykorzystano:

  • nieautoryzowany przekład normalizowanego obecnie narzędzia psychologicznego „System Oceny Zachowań Adaptacyjnych” – ABAS-3,
  • tłumaczenie Skali Zachowań Adaptacyjnych Vineland-II (Sparrow, Cinchetti, Balla),
  • Skalę Zachowania Przystosowawczego dla Dzieci, Młodzieży i Dorosłych (Nihira, Foster, Shellhaas, Leland),
  • opisową charakterystyką poziomu samodzielności w poruszaniu się po najbliższym miejscu zamieszkania za pomocą autorskiej ankiety „W opinii rodzicca” oraz tabeli pod nazwą GDZIE, JAK CZĘSTO, Z KIM i W JAKI SPOSÓB,
  • wyniki 20 różnych prób (zadań), w których osoba określa kierunki w arkuszu pn. „Zadania diagnozujące” L-P (zebrane w ten sposób dane mogą być pomocne we wstępnej selekcji osób. Selekcja ta ma przede wszystkim funkcję prewencyjną, chodzi o względne zachowanie poczucia bezpieczeństwa tych osób w ruchu drogowym i pomyślne rokowania co do sukcesu terapeutycznego).

Grupę docelową czyli odbiorcami testowanej innowacji byli też rodzice i opiekunowie osób niepełnosprawnych. Z myślą o nich stworzono grupowy, a następnie indywidualny tok spotkań i współpracy z psychologiem, podczas których dokonano oceny przebiegu realizowanych dotychczas w ramach innowacji działań. Stale monitorowano opinie rodzica na temat zaangażowania i stosunku ich dziecka do prowadzonej pracy usamodzielniającej i występujących w tym zakresie trudności, a także przekonania rodzica o potrzebie usamodzielnienia. Szukano elementów ograniczających stopień samodzielności ich dziecka wynikających z postaw rodzicielskich, cech osobowościowych rodzica i warunków zewnętrznych.

Sposób finansowania innowacji

Innowacja nie wymaga zewnętrznego finansowania, bowiem nie jest droga w stosowaniu. Kluczowym kosztem jaki należy sfinansować są dodatkowe godziny pracy personelu. Do korzystania z innowacji mogą zostać wykorzystane najprostsze rodzaje smartfonów z funkcją lokalizacji.

Produkt finalny
Instrukcja wdrożeniowa